40 ολόκληρα δευτερόλεπτα κάνει το ασανσέρ να κατέβει από τον 6ο στο ισόγειο. Δεν είναι πολλά, αλλά μου φαίνονται αιώνας, κυρίως επειδή ανυπομονώ να ξεκινήσω το μαγείρεμα. Επάνω με περιμένουν τα φασολάκια που καθάρισα το μεσημέρι χαζεύοντας τηλεόραση, να τα φτιάξω λαδερά με τις πατάτες και τα καρότα που πήγα να πάρω από το συνοικιακό μίνι μάρκετ στην απογευματινή βόλτα με τα σκυλιά. Πρέπει να είναι περίπου ένα κιλό.
Κόβω ένα λευκό μεγάλο κρεμμύδι προσπαθώντας να μιμηθώ τις σέφικες κινήσεις που έκανα με το μαχαίρι μου όταν δούλευα στο καλό εστιατόριο, αλλά πολύ γρήγορα βαριέμαι και κόβω το υπόλοιπο άτσαλα. Τα μάτια μου κλαίνε ποτάμια. Καθαρίζω τις πατάτες με το πίλερ πάνω από τον σκουπιδοντενεκέ και τις βάζω σε νερό. Στο καλό εστιατόριο θα είχα απολυθεί και για τα δύο. Καθαρίζω τα καρότα και δίνω μικρά κομματάκια στα σκυλιά που έχουν μπλεχτεί στα πόδια μου σαν παπάκια, όπως κάνουν κάθε φορά που ακούν να κόβω κάτι στο ξύλο κοπής και τρέχουν γρήγορα με τα νύχια τους να κοπανάνε πάνω στο παρκέ, ο πιο αγαπημένος μου ήχος. Σπάω με το μαχαίρι τα σκόρδα με την κατάλευκη φλούδα. Μάλλον είναι πλυμένα και ξασπρισμένα, - μία νέα προσθήκη στην αχρείαστη μόδα των όμορφων χωρίς ψυχή λαχανικών που συνήθως βρίσκεις στα μανάβικα των σούπερ μάρκετ- και τα κόβω σε χοντρές φέτες. Κόβω το κοτσάνι από 3-4 υπερώριμες, κατακόκκινες ντομάτες και τις τρίβω στον χοντρό τρίφτη μέχρι να μείνει μόνο η φλούδα. Ψιλοκόβω τον μαϊντανό. Thanks for reading ΝΙΟΥΖΛΕΤΤΕΡ. Subscribe & support! Ανοίγω το βάζο με τον τοματοπελτέ και το βάζω δίπλα στην κατσαρόλα μαζί με το μπολ με την τριμμένη ντομάτα, το βάζο με την γλυκιά πάπρικα, το αλάτι (πάντα Μεσολογγίου), το πιπέρι (πάντα σε μύλο ή γουδί αν είσαι ποζεράς σαν τον κουμπάρο μου τον Βασίλη), τα λαχανικά, τον μαϊντανό και την ξύλινη κουτάλα. Έχω 4-5 διαφορετικές αλλά διαλέγω πάντα εμονικά την ίδια. Ρίχνω ελαιόλαδο με το μάτι, όσο για να γεμίσει ο πάτος της κατσαρόλας. Ρίχνω το κρεμμύδι και σοτάρω σε δυνατή φωτιά για 1-2 λεπτά ανακατεύοντας ζωηρά. Ανοίγω τον απορροφητήρα και δυναμώνω την τηλεόραση που παίζει το 11ο επεισόδιο της πρώτης σεζόν F.R.I.E.N.D.S. Προσπάθησα πολύ να μην το ξαναξεκινήσω, αλλά δεν τα κατάφερα. Χαμηλώνω στο 3 και αφήνω για 15 λεπτά να μελώσει το κρεμμύδι.
Δυναμώνω στο 6 και ρίχνω το καρότο για 2-3 λεπτά. Βγάζω τις πατάτες από το νερό, τις στεγνώνω και τις κόβω σε άνισα, χωρίς κάποιο ιδιαίτερο σχήμα κομμάτια. Ποτέ δεν κατάλαβα πως στο καλό κόβονται οι κυδωνάτες. Τις ρίχνω στην κατσαρόλα, αλατίζω, σπάω μπόλικο πιπέρι και τις ζαλίζω για λίγα λεπτά. Φασολάκια και σκόρδο μαζί, να τσιρτσιρίσουν στην αρχή και στη συνέχεια να απελευθερώνουν τα νερά τους και ν’ατμιστούν μέχρι να αλλάξουν χρώμα και να μαλακώσουν ελαφρώς. Προσθέτω τον τοματοπελτέ και την πάπρικα και ανακατεύοντας τα αφήνω να καούν ελαφρώς στον πάτο της κατσαρόλας. Ξύνω με την κουτάλα, ρίχνω τις ντομάτες, ανακατεύω, κλείνω το καπάκι και χαμηλώνω πάλι στο 3. Οι δύο ντομάτες της συνταγής θα καθορίσουν πόσο νόστιμο θα γίνει τον φαγητό. Η ντομάτα θα το καταστρέψει ή θα το απογειώσει, ανάλογα με το πόσο ώριμη είναι, ποιας ποικιλίας, πόσο γλυκιά και πόσο ξινή, αν είναι τριμμένη, κονκασέ ή χυμός, αν έτριψες εσύ τις ντομάτες και πώς τις έτριψες, αν προτίμησες τελικά να χρησιμοποιήσεις έτοιμες και ποια μάρκα, αν άφησες τον τοματοπελτέ να καεί αρκετά ώστε να δώσει όλη την μεστή γεύση της καμένης ντομάτας που πρέπει να έχει αυτό το φαγητό και κάθε λαδερό αν θες την γνώμη μου. Όλα τα υπόλοιπα είναι κομπάρσοι, μέχρι και τα ίδια φασολάκια που έχουν αρκετά ουδέτερη γεύση, οριακά αδιάφορη. Ας μην γελιόμαστε, αυτό το φαγητό το φτιάχνουμε για την σάλτσα και τις πατάτες.
Μαγειρεύω μέχρι να είναι έτοιμο κάτι το οποίο μπορώ να περιγράψω μόνο ως “να έχουν μαλακώσει τα φασολάκια, οι πατάτες και τα καρότα και να έχει δέσει η σάλτσα”, αλλά στην πραγματικότητα χρειάζεται να το δεις με το μάτι. κάτι που πιστεύω ότι είναι έμφυτο skill ή ακόμα και ταλέντο και όχι κάτι που μαθαίνεται. Ως γενικό κανόνα κράτα ότι όταν πιστεύεις ότι είναι έτοιμο το φαγητό, συνήθως θέλει 10-15 λεπτά ακόμα. Ανά δέκα λεπτά ανακατεύω με την κουτάλα και όταν αρχίσουν να μαλακώνουν οι πατάτες, πιάνω την κατσαρόλα από τα χερούλια και την ανακινώ απαλά, κυκλικά. Στο μισάωρο ελέγχω το αλάτι δοκιμάζοντας λίγο σάλτσα. Καυτή, δεν μπορώ να περιμένω να κρυώσει. Είναι πιο πολύ ξινή παρά γλυκιά αλλά δεν προσθέτω ζάχαρη, παρά μόνο λίγη πάπρικα και αρκετό πιπέρι. Όταν καταλάβω ότι είναι έτοιμο, περίπου στο επεισόδιο 13, προσθέτω τον μαϊντανό, 2-3 κουταλιές ελαιόλαδο, κλείνω τη φωτιά και το αφήνω εκεί μέχρι την επόμενη μέρα το πρωί που θα το χωρίσω στα τάπερ. Θα τα φάω σε θερμοκρασία δωματίου - και παγωμένα όσα μπήκαν ψυγείο- μέσα από το τάπερ, μαζί με 2 παξιμάδια και δυο κουταλιές γιαούρτι (σόγιας, η νέα μου εμμονή). Ήρθε το καλοκαίρι. Disclaimer: Το παρόν κείμενο δεν αποτελεί προϊόν φαντασίας, γράφτηκε παράλληλα με το μαγείρεμα του συγκεκριμένου φαγητού και στάλθηκε την ώρα που έσβησε το μάτι. Ποιο είναι το πρώτο φαγητό που φτιάχνεις μόλις μπει το καλοκαίρι;
|
Post a Comment